„Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7)

Trwamy w radości ze Zmartwychwstania Pańskiego, w nowennie przygotowujemy się do święta Miłosierdzia Bożego, które decyzją papieża Jana Pawła II od 2000 roku oficjalnie obchodzimy w tydzień po Wielkanocy, choć lokalnie świętowano już w latach 50. dwudziestego stulecia. Wielu się ciągle wydaje, że to święto jest pewnym novum, tak, jakby dopiero teraz Bóg stał się miłosiernym, za sprawą św. Faustyny, bł. ks. Sopoćki i właśnie papieża Jana Pawła II. Tymczasem wiemy, że przyjście Pana Jezusa na świat było ostatnim Objawieniem. Nie należy się spodziewać kolejnych objawień publicznych do dnia paruzji, czyli powtórnego przyjścia Pana Jezusa. Co nie znaczy, że nie było (i nie będzie) kolejnych objawień prywatnych (a możemy tu nawiązać choćby do licznych objawień Najświętszej Maryi Panny), ale że te kolejne „nie należą do depozytu wiary” ich rolą jest „pomoc w pełniejszym przeżywaniu go [Objawienia Chrystusa] w jakiejś epoce historycznej” (KKK 67). Tak rzecz się miała z widzeniem siostry Faustyny Kowalskiej.

22 lutego 1931 roku w Płocku ukazał się siostrze Faustynie Pan Jezus i prosił o namalowanie obrazu według tego widzenia. Z Jego Serca wypływały dwa promienie – czerwony i biały, jak sam na prośbę siostry wyjaśnił, oznaczające krew i wodę, Jego prawa ręka wzniesiona była do błogosławieństwa, a lewa wskazywała na Serce. Pod wizerunkiem Chrystusa widnieje napis „Jezu, ufam Tobie”. Namalowania obrazu podjął się Eugeniusz Kazimirowski, obecnie ten obraz znajduje się w kościele Trójcy Świętej w Wilnie. Kolejnym przedstawieniem Jezusa Miłosiernego zajął się Adolf Hyła, ten wizerunek znajdujący się w ołtarzu w kaplicy w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach słynie z licznych łask[1].

Pan Jezus nauczył siostrę Faustynę Koronki do Bożego Miłosierdzia. Odmawia się ją na różańcu. Rozpoczyna ją Modlitwa Pańska, Pozdrowienie Anielskie i Wyznanie wiary. Na dużych paciorkach odmawia się:

Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew najmilszego Syna Twojego

na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.

Na małych paciorkach odmawia się:

Dla Jego bolesnej Męki

miej miłosierdzie dla nas i całego świata.

Koronkę kończy trzykrotne „Święty Boże…”.

Pan Jezus określił godzinę 15.00 Godziną Jego Miłosierdzia. Prosił, aby o tej godzinie s. Faustyna a także wierni modlili się na Koronce, o tej godzinie odprawiali nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Jeśli obowiązki na to nie pozwalają, można pomodlić się aktem strzelistym, łącząc się z Męką Chrystusa w godzinie Jego konania. Pan Jezus obiecał wiele łask, w tym odpuszczenie grzechów duszom, które skruszone będą się na modlić na koronce. „Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży” (Dz. 811). Pan podał też trzy sposoby czynienia miłosierdzia: „czyn, słowo, modlitwa”. (Dz. 742)[2].

Jak wiemy, za radą swojego spowiednika s. Faustyna opisywała widzenia i przeżycia duchowe w dzienniczku, który stał się orędziem Bożego Miłosierdzia. W nim znajdujemy m.in. modlitwę s. Faustyny o łaskę pełnienia dzieł miłosierdzia.:

„Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie; niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich.
Dopomóż mi do tego, o Panie, aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im z pomocą.
Dopomóż mi, aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich.
Dopomóż mi, Panie, aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia.
Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace.
Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie jest w usłużności bliźnim.
Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego. Obcować będę szczerze nawet z tymi, o których wiem, że nadużywać będą dobroci mojej, a sama zamknę się w najmiłosierniejszym Sercu Jezusa. O własnych cierpieniach będę milczeć. Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój.
O Jezu mój, przemień mnie w siebie, bo Ty wszystko możesz” (Dz 163).

Pan Jezus polecił też św. Faustynie odprawiać Nowennę przed świętem Miłosierdzia Bożego, rozpoczynającą się w Wielki Piątek. Każdego dnia św. Faustyna miała wprowadzać inną grupę dusz do Miłosiernego Serca Zbawiciela i ofiarować za nią Koronkę.

Jan Paweł II, gorący orędownik zwracania się do Miłosierdzia Bożego, już w 1980 roku ogłosił encyklikę Dives in Misericordia – o Bożym Miłosierdziu. W tym dokumencie podkreślił znaczenie Bożego Miłosierdzia. Zwrócił uwagę, że pojęcie „miłosierdzia” występuje zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie. W Starym Testamencie pojawia się w wielu miejscach ksiąg mądrościowych, prorockich i psalmach (używane są dwa określenia hesed: „łaska, miłość” i rahamim: „miłość matczyna”, oba zawierają się w pojęciu „miłosierdzie”). Papież zaznaczył, że cała historia Narodu Wybranego do historia okazywanego stale przez Boga miłosierdzia. Nowy Testament jeszcze dobitniej podkreśla ten przymiot Pana Boga, zarówno w Listach Apostolskich, w Apokalipsie, jak i w Ewangeliach. Szczególną pozycję zajmuje Ewangelia według św. Łukasza, nazywana „Ewangelią miłosierdzia”, gdzie już na początku księgi autor cytuje pieśni Maryi i Zachariasza, obie odnoszące się do miłosierdzia Jahwe. Ważnym fragmentem Dobrej Nowiny jest Kazanie na Górze i specjalne błogosławieństwo dla miłosiernych. Papież zwrócił też uwagę na przypowieści o Synu marnotrawnym, dobrym Pasterzu, zgubionej drachmie, miłosiernym Samarytaninie, gdzie miłosierdzie jest najważniejszym tematem, nawet jeśli samo to pojęcie nie pada.

W dalszej część encykliki papież wskazał posłannictwo Kościoła i wszystkich wiernych w szerzeniu miłosierdzia. Przekonywał, że choć niekiedy się wydaje, że stroną zyskującą jest tylko ten, komu miłosierdzie jest okazywane (jak np. pacjent czy uczeń), tak naprawdę obie strony, a więc także okazujący miłosierdzie są ubogacane (np. lekarz i nauczyciel). Okazywanie miłosierdzia jest więc „korzystne” dla obu stron zaangażowanych w dzieło. Papież odniósł się też w tym kontekście do słów i życiowej postawy Matki Teresy z Kalkuty, która twierdziła, że niezależnie od statusu majątkowego, każdy może coś dać bliźniemu jako ofiarę miłosierdzia, jak choćby serdeczne słowo, czy gest (por. DM 14).

W sierpniu 2002 roku papież Jan Paweł II dokonał konsekracji świątyni Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. To miejsce stało się centralnym punktem kultu Bożego Miłosierdzia. Dziś jest jednym z najczęściej odwiedzanych przez pielgrzymów miejsc, nie tylko z Polski, ale i ze świata[3]. W czasie konsekracji kościoła papież dokonał aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu słowami:

„Boże, Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.

Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycież wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkancom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali zródło nadziei.
Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!”[4]

Źródła:

Boże Miłosierdzie – Jezu, ufam Tobie!, red. I. Skubiś, Biblioteka „Niedzieli” tom  232., Częstochowa 2009.

Encyklika Dives in Misericordia – o Miłosierdziu Bożym Jan Paweł II w: Encykliki Ojca świętego Jana Pawła II, Kraków 2009  (DM).

Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej św. Faustyny Kowalskiej, Warszawa 2003 (Dz).

Ewangelia wg św. Mateusza w: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Poznań 2000.

Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994 (KKK).

http://milosierdzieboze.pl/sposoby.php?text=72 (25.04.2011).

http://www.parafiadabrowa.org.pl/miosierdzie-boze/akt-zawierzenia.html (25.04.2011).

[1] Na podstawie Boże Miłosierdzie – Jezu, ufam Tobie!, red. I. Skubiś, Biblioteka „Niedzieli” tom  232, s. 29-45.

[2] Za http://milosierdzieboze.pl/sposoby.php?text=72 (25.04.2011).

[3] Na podstawie Boże Miłosierdzie – Jezu, ufam Tobie!, red. I. Skubiś, Biblioteka „Niedzieli” tom  232, s. 29-45.

[4] Z http://www.parafiadabrowa.org.pl/miosierdzie-boze/akt-zawierzenia.html (25.04.2011).