1. UFNOŚĆ - określa naszą postawę wobec Boga; postawę pełną żywej wiary, pokory , wytrwałości i żalu za popełnione winy. Jest to postawa dziecka , które w każdej sytuacji bezgranicznie ufa Miłosiernemu Panu. Bez ufności nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego nie może istnieć , bo pierwszym i zasadniczym wyrazem czci tegoż Miłosierdzia jest właśnie akt ufności.

Ufność jest nie tylko samą istotą, ale przede wszystkim warunkiem czerpania łask.

2. MIŁOSIERDZIE - czyli nasza postawa wobec bliźnich, czynna miłość do każdego człowieka, kolejny warunek otrzymania łask. Miłosierdzie, czyli misericordia oznacza z łaciny dosłownie: "Serce oddane nędzy".

4. ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO - obchodzone zawsze w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, co wskazuje na ścisły związek pomiędzy wielkanocną tajemnicą Odkupienia, a tym świętem. Święto Miłosierdzia ma być nie tylko dniem szczególnej czci Boga, ale przede wszystkim dniem łaski dla wszystkich ludzi, szczególnie dla grzeszników. Wielkość tego święta polega także na tym , że wszyscy , nawet ci , którzy dopiero w tym dniu się nawracają, mogą uprosić wszelkie łaski , jeśli są one zgodne z wolą Bożą.

5. SAKRAMENT POJEDNANIA - "Kiedy przystępujesz do spowiedzi świętej, do tego źródła miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja krew i woda, która wyszła z Serca Mojego, i uszlachetnia twą duszę.(...) Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym , że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie , zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosiernym."

6. KOMUNIA - "Kiedy przychodzę w Komunii do serca ludzkiego , mam ręce pełne łask wszelkich i pragnę je oddać duszy, ale dusze nawet nie zwracają uwagi na Mnie, pozostawiają Mnie samego, a zajmują się czymś innym.(...) Ach, jak Mnie to boli , że dusze tak mało się łączą ze Mną w komunii świętej. Czekam na dusze, a one są dla Mnie obojętne. Kocham je tak czule i szczerze, a one Mi nie dowierzają. Chcę je obsypać łaskami- one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze Mną, jak z czymś martwym, a przecież mam Serce pełne miłości i miłosierdzia."

7. GODZINA MIŁOSIERDZIA - Pan Jezus pragnie, aby każdego dnia uczcić moment Jego konania na krzyżu ( godzina 3 po południu), w którym jak powiedział- "stała się łaska dla świata całego: miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość." Pragnie by w tej godzinie rozważac Jego bolesną mękę, bo właśnie w niej objawiła się miłość Boga do ludzi; aby uwielbiać i wysławiać miłosierdzie Boga i dla zasług męki Chrystusa błagać o potrzebne łaski dla siebie i całego świata, zwłaszcza dla grzeszników.

W tej modlitwie ofiarujemy Bogu Ojcu "Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo" Jezusa Chrystusa, łączymy się z Jego ofiarą złożoną na krzyżu dla zbawienia świata. Ofiarując Bogu Jego "najmilszego Syna" odwołujemy się do najsilniejszego argumentu , by być wysłuchanym. Prosimy o miłosierdzie "dla nas i całego świata." Słowo "nas" oznacza odmawiającego koronkę i tych, za których pragnie lub jest zobowiązany się modlić. Natomiast "cały świat" to wszyscy ludzie żyjący na ziemi i dusze w czyśćcu cierpiące. Modląc się słowami tej koronki, spełniemy akt miłości bliźniego, który- obok ufności- jest nieodzownym warunkiem otrzymania łask.

"Przez odmawianie tej koronki podoba Mi się dać wszystko, o co mnie prosić będą, jeżeli będzie to zgodne z Moją wolą."

Szczegółowe obietnice dotyczą godziny śmierci: łaski szczęśliwej i spokojnej śmierci. Mogą je uprosić nie tylko ci , którzy sami z ufnością i wytrwałością odmawiają koronkę, ale także konający i najwięksi grzesznicy przy których inni jej słowami modlić się będą.