Wielkanoc to czas, kiedy każdy chrześcijanin powinien sobie uświadomić najważniejszą Tajemnicę swojej wiary i najważniejszą Prawdę, która z niej wynika. Oto Chrystus zmartwychwstał realizując te wszystkie obietnice, które wpisane były w dzieje człowieka i dał szansę wszystkim ludziom poprzez heroiczny przykład miłości na obcowanie z Bogiem w sposób jak najbardziej rzeczywisty, tak jak rzeczywiste były Męka i Zmartwychwstanie Syna. Historia uzyskała zupełnie nowy wymiar, konkretny i niepowtarzalny. Prawda o Bogu i człowieku stała się tak istotnym elementem egzystencji, że nic już od tego momentu nie może być rozpatrywane poza nią. Zbawienie, które przyszło przez Krzyż zostało nam unaocznione, abyśmy mogli go doświadczyć. To doświadczenie rodzi się w czasie całego życia poprzez naszą postawę, postępowanie, uczynki które powinny prowadzić nas ku doskonałości. Musimy nieustannie rozpatrywać w sobie doniosłość Zmartwychwstania, gdyż świadomość jego wagi i mocy pozwala trwać w godności Dzieci Bożych. Okres Wielkiego Postu jest nie tylko czasem naszego nawrócenia, ale także czasem, w którym mamy sobie uświadomić sens Tajemnicy naszego odkupienia i całą Prawdę z nią związaną.

TRIDUUM PASCHALNE
To najświętsze dni, fundament wszystkich obchodów liturgicznych i całego życia chrześcijańskiego. Trzy dni: Wielki Piątek ( rozpoczynający się wielkoczwartkowym wieczorem), Wielka Sobota i Wielka Niedziela, w których obchodzimy życiodajną pamiątkę śmierci, pogrzebu i zmartwychwstania Chrystusa. Najbardziej intensywny czas w ciągu całego roku liturgicznego, "naładowany" wydarzeniami, symbolami, znakami, angażujący umysł, serce i wszystkie zmysły. To czas, który nie może pozostawić nikogo z wierzących obojętnym.

Wielki Czwartek to dzień dwóch Mszy św. Przed południem odprawia się Mszę Krzyżną, podczas której poświęca się oleje święte a duchowieństwo diecezji publicznie odnawia swoje przyrzeczenie posłuszeństwa i czci dla biskupa. Wieczorem Msza Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna Triduum Paschalne. Jej teksty przenoszą nas do wieczernika, gdzie Chrystus ustanowił Eucharystię i sakrament kapłaństwa. Ksiądz biskup naśladując Jezusa obmyje nogi dwunastu mężczyznom. Obrzęd ten istnieje od XII wieku i wciąż żywo przemawia do jego uczestników. Podczas "Chwała na wysokości Boga" grac będą organy i dzwonić wszystkie dzwony. Zaraz potem zamilkną aż do Wigilii Paschcalnej, zastąpione będą drewnianymi kołatkami. Mszę kończy uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem do Ciemnicy. Zwyczaj ten oznacza zamknięcie Chrystusa w więzieniu. Po liturgii zdejmuje się z ołtarza obrus. Ogołocenie ołtarza ma przypominać mękę i obnażenie z szat Pana Jezusa.

Wielki Piątek to jedyny dzień w roku, gdy nie sprawuje się Mszy św. Wieczorem tego dnia odprawia się nabożeństwo, na początku którego celebrans pada na twarz przed ołtarzem, a całe zgromadzenie modli się w ciszy. Potem wszyscy uczestniczą w liturgii Słowa Bożego ze śpiewanym opisem Męki Pańskiej zakończonej modlitwą powszechną. Następnie odbywa się uroczysta adoracja krzyża przez ucałowanie, obrzęd Komunii Świętej i procesja do Grobu Pańskiego.

Wielka Sobota jest dniem żałobnej ciszy. Przerywa się ją dopiero rozpoczynająca się Wigilią Paschalną Wielka Noc. To czuwanie nawiązuje do nocy wyjścia Izraelitów z niewoli i do świętej nocy zmartwychwstania Chrystusa. Ta noc rozpoczyna się przepiękną liturgią światła. Składa się na nią poświęcenie ognia, przygotowanie paschału, procesja do ciemnego kościoła i odśpiewanie przez diakona orędzi wielkanocnego - Exultet. Orędzie to w poetyckim uniesieniu wielbi Chrystusa przynoszącego zbawienie. Tej nocy liturgia słowa składa się aż z 7 czytań Starego Testamentu. Każde ma własny psalm lub kantyk i modlitwę zanoszoną przez kapłana. Gdy napięcie oczekiwania "sięga zenitu" rozlega się radosne "Alleluja" i wszyscy słuchają opisu Poranka Zmartwychwstania. Podczas Wigilii Paschalnej, w sposób bardzo uroczysty, odnawiane są przyrzeczenia chrzcielne.

ZMARTWYCHWSTANIE