Duch Święty jest Tym, którego wielbimy i oddajemy cześć oraz chwałę wraz z Ojcem i Synem. Kościół otrzymał Go od Pana i wyznaje Go w czasie chrztu swoich nowych dzieci.

Pojęcie "Duch" oznacza z hebrajskiego "ruah" czyli w dosłownym tłumaczeniu: wiatr, tchnienie, powietrze. Jezus posługuje się tymi określeniami, aby zasugerować nam, że Duch św. jest w sposób osobowy Tchnieniem samego Boga. Z drugiej jednak strony, "Duch" i "Święty" to przymioty Boże wspólne Trzem Osobom Boskim. Łącząc te dwa pojęcia, Pismo Święte, liturgia i język teologiczny określają niewymowną Osobę Ducha Świętego, unikając możliwej dwuznaczności z innym sposobem posługiwania się pojęciami "duch" i "święty". Gdy Jezus zapowiada przybycie Ducha św., nazywa Go "Parakletem", co dosłownie oznacza: "Ten, który jest wzywany przy czymś". Tłumaczy się to zazwyczaj jako "Pocieszyciel." Poza imieniem własnym, które jest najczęściej używane w Dziejach Apostolskich i Listach, u św.Pawła możemy spotkać się również z takimi określeniami jak: Duch obietnicy, Duch przybrania za synów, Duch Chrystusa, Duch Pana, Duch Boży; a u św.Piotra - Duch chwały.

Duch św. jest Tym, który pozwala nam poznać Chrystusa i usłyszeć Słowo Ojca; czyni nas zdolnymi do przyjęcia wiary w Boga. To właśnie Kościół, wspólnota żyjąca w wierze Apostołów, który tą wiarę przekazuje, jest miejscem naszego poznania Ducha Świętego w:
-Pismach, które On natchnął
-Tradycji, której zawsze aktualnymi świadkami są Ojcowie Kościoła
-Nauczycielskim Urzędzie Kościoła, któremu On asystuje
-Liturgii sakramentalnej, w której przez jej słowa i symbole Duch św. prowadzi na do komunii z Chrystusem
-Modlitwie, w której wstawia się za nami
-Charyzmatach i urzędach, które budują Kościół
-Znakach życia apostolskiegio i misyjnego
-Świadectwie świętych, w którym ukazuje swoją świętość i kontynuuje dzieło zbawienia

Duch św. jest współistotny Ojcu i Synowi zarówno w wewnętrznym życiu Trójcy, jak i w Jej darze miłości dla świata. Jest od Nich nierozdzielny, ponieważ jest samą Miłością Ojca do Syna i Syna do Ojca. Adorując jednak Trójcę świętą, ożywiającą, współistotną i niepodzielną, wiara Kościoła wyznaje także odrębność Osób. Gdy Ojciec posyła swoje Słowo, posyła zawsze swoje Tchnienie: jest to wspólne posłanie, w którym Syn i Duch św. są odrębni, ale nierozłączni.