Chciałabym co nie co nawiązać do sprawy modlitwy. Wszyscy zdajecie sobie pewnie sprawę , jak w dzisiejszych czasach o nią "trudno" . Chodzi mi tu o zaangażowanie się .... Niewiele ludzi ma na nią czas i to jest właśnie najgorsze. Czasami zastanawiam się dlaczego tacy ludzie nazywają siebie chrześcijanami ,skoro nie poświęcają choćby odrobiny czasu swemu Ojcu ? Przecież wiara opiera się właśnie na fundamentach modlitwy ! Ale nie będę w to wnikać głębiej . Sami dobrze wiecie jak to jest . Chciałabym wam trochę przybliżyć sprawę modlitwy tzn. jak do niej podchodzić , jak się przygotować... Pomoże mi w tym ciekawa książka ks. Romano Guardiniego , która poświęcona jest podstawowym i praktycznym problemom modlitwy chrześcijańskiej.

A więc pierwsza sprawa : PRZYGOTOWANIE DO MODLITWY
Zdajecie sobie sprawę , że mając przed sobą ważną pracę do wykonania , musicie uprzednio przygotować się do niej. Nie zabieracie się do niej z reguły bez żadnych przemyśleń. Miłośnicy muzyki poważnej nie przychodzą na koncert w ostatniej chwili , nie zaczynają słuchać z wibrującym w uszach zgiełkiem ulicy , ale zjawiają się wcześnie i przygotowują się do odbioru piękna. Ludzie wrażliwi na to co ważne i wielkie skupiają się i porządkują wewnętrznie , zanim nastąpi dana chwila. Odnosi się to również do modlitwy. Modlitwa jest religijnym aktem , w którym mamy zwracać się do najświętszego Ojca , nie tylko samą siłą myśli , siłą twórczą , ale przede wszystkim wnętrzem duszy , a dokładniej tym , co w człowieku odpowiada świętości Boga. I choć na co dzień pozostaje to w ukryciu , pulsuje przecież w człowieku. Jeśli więc modlitwa ma rozwijać się prawidłowo , to co "święte" musi otrzymać należne mu miejsce i mieć możliwość ujawnienia się . Konieczne jest więc przygotowanie do modlitwy . Można powiedzieć , że taka będzie modlitwa , jakie było do niej przygotowanie. Najlepszym przykładem przygotowania do modlitwy jest chyba skupienie .

Druga sprawa : SKUPIENIE
Skupienie , oznacza przede wszystkim uspokojenie . Zwykle pociągają nas rzeczy w swej wielkości , dręczą kłopoty , namiętności , pragnienia. Zauważcie , że gdy zabieramy się do modlitwy , nagle przypomina się nam tyle rzeczy ! Przypomnij sobie ileż to razy odmawiając pacierz o kimś intensywnie myślałeś , zastanawiałeś się co czeka cię jutro w szkole , w pracy , zastanawiałeś się może ( to chyba do dziewczyn ) w co się jutro ubierzesz , co będziesz robić,z kim się spotkasz , do kogo zadzwonisz itd. Można wymieniać nieskończenie wiele rzeczy , które tak bardzo przeszkadzają ci w modlitwie i przysłaniają ci Boga . Wiem jak to jest , bo jestem do was wszystkich podobna ! Modląc się też zwykle zastanawiam się nad wieloma sprawami i jak się po chwili okazuje , byłam tego zupełnie nieświadoma ! A więc kiedy powinniśmy się modlić ? Dopiero wtedy , gdy oderwiemy się od tej gonitwy i uspokoimy się. Musimy odsunąć wszystkie niepotrzebne sprawy ( zawsze proszę Pana by mi w tym dopomógł), smutki , zmartwienia ,problemy itp. Musimy zwrócić się w kierunku tego , co jest naprawdę najważniejsze . Musimy uaktywnić wolę i powiedzieć sobie : " Teraz nie istnieje nic poza modlitwą, najbliższy czas poświęcam tylko temu. Odrzucam wszystko inne. Jestem całkowicie wolny i nastawiony wyłącznie na modlitwę". Pamiętajcie tutaj o szczerości wypowiedzianych słów, bo to bardzo ważne . Wiem , że to niełatwe , ale spróbujcie się przełamać ( oj nie łatwe , nie łatwe... ) . Trzeba się oddać do dyspozycji Temu , kto jest teraz naprawdę ważny - Bóg.

Często jest tak , że zaczynając modlitwę , jesteśmy zewnętrznie popychani do czegoś innego. Możemy temu ulec , biorąc do ręki książkę , wstając i wychodząc do innego pokoju , na ulicę, do sklepu...Niepokój odrywa nas od miejsca przeznaczonego na modlitwę . Jest to miejsce , w którym trzeba zachować powagę i wytrwałość , gdzie zostaliśmy wezwani przez Boga, a nie uciekać , tylko dlatego , że poczujemy się nieswojo.
Jeśli chcemy się modlić , musimy wycofać się ze wszystkiego i potwierdzić naszą obecność . Wszystko zależy od skupienia . Żaden podjęty w tym celu wysiłek nie pójdzie na marne, nawet jeśli poświęcimy mu cały czas przeznaczony na modlitwę , bo będzie to czas dobrze spożytkowany , gdyż w istocie skupienie już jest modlitwą . W przypadku choroby , zmęczenia lub niepokoju , wystarczy czasami poprzestać na "modlitwie skupienia". Ona nas wzmocni , uspokoi, pomoże. A nawet jeśli nie osiągniemy więcej niż to , że wyraźnie dostrzeżemy jak słabo to nam wychodzi , to już coś zyskamy : już dotknęliśmy miejsca leżącego poza strefą roztargnienia. Przytaczam słowa modlitwy Leona XIII , którą można odmawiać z wielkim pożytkiem dla siebie. Jedynym wskazaniem jest odmawianie jej zawsze na klęcząco .

Święty Michale Archaniele broń nas w walce.
Przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź nam obroną .
Niech Bóg go poskromi , pokornie prosimy , a Ty , Książę wojska niebieskiego ,
Szatana i inne złe duchy , które na zgubę dusz , krążą po świecie ,
Mocą Bożą strąć do piekła . Amen.

ROMANO GUARDINI

Co robić , gdy do modlitwy nie starcza samej wiary ? Modlitwa przede wszystkim zwraca się do Boga , który daje świadectwo siebie w Objawieniu . Objawienia jesteśmy jednak pewni jedynie w wierze , więc co począć , jeśli ta wiara jest słaba ? Jak można się wtedy modlić ? Na pewno wielu z was ma ten problem . Może ten tekst chociaż trochę go rozwiąże ... mam nadzieję .

Nie chodzi przecież tylko o to , czy siła wiary potrafi unieść modlitwę , ale także czy wolno się wtedy modlić z czystym sumieniem. Wiara bowiem związana jest z prawdą . Jeśli straciłem pewność , a próbuję się modlić , sumienie wyrzuca mi nieprawdę . Co wówczas ? Problem staje się dosyć trudny. Chodzi tu o sprzeczność między powinnością a czymś innym : nie o to czy chcę i mogę , ale o to czy mi wolno. Przede wszystkim należy przyjąć do wiadomości , że wiara jest także życiem i jako takie podlega zmianom i ma swoją historię . Wiarę dopełnia się siłami umysłu i serca, osądem i wiernością , a to znaczy całym życiem wewnętrznym . Wszystko co się w nim dzieje , oddziałuje na wiarę . Wciąż się będzie rodzić niepewność , bezradność i bunt. Wiara musi wytrwać , a z nią modlitwa . Bo wiara to nie uczucie lub przeżycie , samo w sobie mające sens, lecz związek osoby z objawiającym się Bogiem. Związek ten pozostaje także wtedy , gdy uczucie zmienia się lub znika. Tak ... istota wiary polega właśnie na wytrwaniu , gdyż jej korzenie tkwią nie w uczuciu , lecz w charakterze , nie w doświadczeniu , lecz w wierności, nie w zmiennym , lecz trwającym i przezwyciężającym elemencie życia . Wiara jest "zwycięstwem , które zwyciężyło świat" / 1 J 5,4 /. Ale "świat" to nie tylko rzeczy i ludzie, zdarzenia i warunki zewnętrzne , ale także - i przede wszystkim - my sami , nasz własny byt ze wszystkimi jego napięciami , słabościami i kryzysami. Nie można więc ustępować,lecz przywoływać się do porządku , trwać i wytrwać. Trudniej jest wtedy , gdy wiara czuje się wstrząsana u korzeni , na przykład prawdy Objawienia zdają się tracić sens. Na skutek tego mogą powstać głębokie konflikty między wymogami wiary a wolą prawdy , między obowiązkiem modlitwy a całym stanem wnętrza. Wtedy wszystko zależy od tego czy wiarę traktujemy poważnie . Na pewno nikt nie będzie chciał wymusić tego , co w danej chwili nie jest możliwe , nie wolno jednak z powodu trudności rezygnować z wiary. Musi szukać tego , na czym może się oprzeć i stąd iść dalej , myśleć , czytać , rozmawiać z ludźmi o wyrobionym sądzie , krótko mówiąc poświęcać sprawie wiary tyle sił i powagi , ile poświęciłby na wyleczenie się z ciężkiej choroby . To samo odnosi się do modlitwy . Może być tak , że postać Chrystusa stanie się dla wierzącego niezrozumiała i z trudem będzie mu przychodziła modlitwa do Niego ( jeszcze do pewnego czasu ja miałam podobny problem z Maryją), wtedy tym poważniej powinien traktować modlitwę do Ojca . Albo i postać Ojca stanie się obca , lecz pozostanie żywa myśl o Duchu św. , wtedy musi się zwrócić do Niego i prosić o światło .

Trzeba też pamiętać o tym , że wiara zależy od modlitwy . Nie jest tak , że istnieje gotowa wiara niezależnie od tego , czy modlimy się , czy też nie ; modlitwa jest najbardziej elementarny faktem wiary , podobnie jak oddech jest najbardziej bezpośrednim aktem życia . A więc troska o wiarę : szukanie, myślenie , dyskutowanie , musi jakoś przeistoczyć się w modlitwę , lub mieć z nią kontakt. Ile ma się w sobie wiary , tyle trzeba się modlić , tak, jak się potrafi . To samo odnosi się do osoby , która jeszcze nie wierzy , ale poszukuje. Wiele od tego zależy i ważne jest , żeby ktoś taki nie tylko myślał i dyskutował , ale również modlił się .I nawet gdyby ktoś taki nie mógł powiedzieć nic innego niż tylko : "Nieznany Boże , jeśli jesteś , powinieneś wiedzieć , że jestem gotów dla Ciebie , daj mi poznanie", byłaby to prawdziwa i szczera modlitwa.

Pożyteczna modlitwa na dobry początek dla "nowowierzących" , oraz dla całej reszty!

Duchu Pana , Duchu Boży , Ojcze , Synu i Duchu św. , Trójco Przenajświętsza , Dziewico Niepokalana, Aniołowie , archaniołowie i święci z nieba , zstąpcie na mnie . Przemień mnie Panie , ukształtuj mnie , napełnij mnie sobą, posługuj się mną. Odpędź ode mnie wszystkie moce zła , zniszcz je , abym ja był zdrów i mógł dobrze pracować. Oddal ode mnie czary, gusła , czarną magię , czarne msze , przedmioty zaczarowane, Zamówienia, przekleństwa , uroki , napady złego ducha, opętanie diabelskie, obsesję diabelską , wszystko co jest złem , grzechem , zawiścią , zazdrością , przewrotnością , chorobą fizyczną , psychiczną moralną , duchową , pochodzącą od złego ducha. Spal te wszystkie rodzaje zła w ogniu piekielnym , aby już nigdy więcej nie dotykały mnie , ani żadnego innego stworzenia na tym świecie. Rozkazuję i polecam mocą Boga wszechmogącego , w imię Jezusa Chrystusa Zbawiciela, przez wstawiennictwo Niepokalanej Dziewicy , wszystkim duchom nieczystym , wszystkim ich objawom , które mnie niepokoją , aby mnie opuściły natychmiast , aby mnie opuściły raz na zawsze i by poszły do piekła wieczystego, Związane przez św. Michała Archanioła , św. Gabriela , św. Rafała , przez naszych Aniołów Stróżów , zmiażdżone piętą Najświętszej Dziewicy Niepokalanej . Amen.